Od 7 kwietnia 2023 roku, Kodeks Pracy został uzupełniony o nowe regulacje. Te zmiany wprowadziły do prawa pracę zdalną oraz okazjonalną. Praca zdalna może odbywać się w dowolnym miejscu, ustalonym z pracodawcą. Może to obejmować nawet miejsce zamieszkania pracownika, z wykorzystaniem technologii umożliwiających komunikację na odległość.
Praca zdalna okazjonalna natomiast polega na wykonywaniu zadań poza stałym miejscem pracy. Jest to możliwe na wniosek pracownika, pod warunkiem, że łączny czas pracy zdalnej w roku nie przekroczy 24 dni. Główne różnice między tymi formami pracy to: inicjatywa, brak konieczności dostarczania sprzętu oraz pokrywania kosztów przez pracodawcę. Nie ma również potrzeby składania oświadczeń dotyczących warunków lokalowych i technicznych.
Czym jest praca zdalna według nowych przepisów?
Zgodnie z nowymi regulacjami w Kodeksie Pracy, praca zdalna odbywa się w miejscu wybranym przez pracownika. To miejsce musi być uzgodnione z pracodawcą. Może to być nawet dom pracownika, pod warunkiem, że możliwe jest bezpośrednie porozumiewanie się na odległość.
Definicja pracy zdalnej w Kodeksie Pracy
Kodeks Pracy wyróżnia dwa rodzaje pracy zdalnej. Są to praca zdalna całkowita oraz praca zdalna częściowa. Praca zdalna całkowita to wykonywanie wszystkich zadań poza siedzibą pracodawcy. Natomiast praca zdalna częściowa to hybryda, łącząca pracę w biurze z pracą zdalną.
| Rodzaj pracy zdalnej | Opis |
|---|---|
| Praca zdalna całkowita | Pracownik wykonuje wszystkie swoje obowiązki poza siedzibą pracodawcy |
| Praca zdalna częściowa | Pracownik łączy pracę w biurze z pracą wykonywaną w domu lub innym miejscu |
Praca zdalna a praca zdalna okazjonalna
Praca zdalna okazjonalna różni się od standardowej pracy zdalnej w kilku kluczowych aspektach. Podczas gdy praca zdalna wymaga sformalizowanego procesu, w którym pracodawca musi zapewnić odpowiednie warunki i sprzęt, praca zdalna okazjonalna jest mniej obwarowana przepisami.
Najważniejsze różnice to:
- Inicjatywa – praca zdalna okazjonalna jest wykonywana na wniosek pracownika, a nie z decyzji pracodawcy.
- Brak obowiązku zapewnienia sprzętu i pokrycia kosztów – w przypadku pracy zdalnej okazjonalnej, pracodawca nie musi dostarczać ani finansować wyposażenia.
- Brak konieczności składania oświadczeń – w pracy zdalnej okazjonalnej, pracownik nie musi przedstawiać oświadczeń o warunkach lokalowych i technicznych.
Kluczową różnicą jest także limit 24 dni pracy zdalnej okazjonalnej w roku kalendarzowym, który obowiązuje niezależnie od wymiaru etatu pracownika.
| Parametr | Praca zdalna | Praca zdalna okazjonalna |
|---|---|---|
| Inicjatywa | Decyzja pracodawcy | Wniosek pracownika |
| Zapewnienie sprzętu | Obowiązek pracodawcy | Brak obowiązku pracodawcy |
| Oświadczenia pracownika | Wymagane | Brak konieczności |
| Limit dni w roku | Brak limitu | Maksymalnie 24 dni |
Podsumowując, praca zdalna okazjonalna jest formą bardziej elastyczną i mniej sformalizowaną niż standardowa praca zdalna, dając pracownikom większą swobodę w korzystaniu z tej opcji.
Kiedy można wykonywać pracę zdalną okazjonalną?
Zgodnie z nowelizacją Kodeksu Pracy, praca zdalna okazjonalna jest dostępna wyłącznie na wniosek pracownika. Pracodawca decyduje, czy przyjąć wniosek, biorąc pod uwagę potrzeby organizacji oraz specyfikę zadań.
Praca zdalna okazjonalna na wniosek pracownika
Kodeks Pracy gwarantuje pracownikowi prawo do pracy zdalnej okazjonalnej do 24 dni w roku kalendarzowym. W 2024 roku, pracownik może skorzystać z tej formy pracy przez trzy tygodnie.
Ważne jest, że limit 24 dni dotyczy każdego pracownika, niezależnie od jego etatu. Oznacza to, że zarówno osoby zatrudnione na pełen etat, jak i na część etatu, mają równie wiele uprawnień.
W przypadku zmiany pracodawcy, pracownik ma prawo do wykorzystania niewykorzystanej puli dni z poprzedniego zatrudnienia. To oznacza, że limit dni nie jest resetowany przy zmianie pracodawcy.
„Okazjonalna praca zdalna może być wykonywana w wymiarze nieprzekraczającym 24 dni w roku kalendarzowym.”
Podsumowując, praca zdalna okazjonalna to nowa forma pracy wprowadzona do Kodeksu Pracy. Daje ona pracownikom prawo do pracy poza zakładem przez 24 dni w roku. Kluczowe jest, że pracownik składa wniosek, a decyzję podejmuje pracodawca.
Obowiązki pracodawcy w pracy zdalnej i okazjonalnej
W kontekście pracy zdalnej, pracodawca jest zobowiązany do zapewnienia niezbędnych materiałów i narzędzi. Organizacja szkoleń oraz wsparcie techniczne stanowią również jego obowiązki. Pracodawca ponosi również koszty energii elektrycznej oraz usług telekomunikacyjnych. W przypadku pracy zdalnej okazjonalnej, sytuacja ta ulega zmianie. Pracownik jest wtedy odpowiedzialny za zapewnienie warunków lokalowych i technicznych do pracy.
Zgodnie z Kodeksem pracy, praca zdalna okazjonalna może być realizowana na wniosek pracownika. Może to dotyczyć maksymalnie 24 dni w roku kalendarzowym. Ta forma pracy ma charakter incydentalny, a jej celem jest sprostanie potrzebom pracownika.
Systemy kadrowe, takie jak wFirma.pl, są dostosowane do rejestracji okazjonalnej pracy zdalnej. Dzięki temu, pracodawcy mogą łatwo ewidencjonować tę formę pracy. Pracownicy mają również możliwość wnioskowania o udzielenie pracy zdalnej.
